Swimming Pool EAV XXI '20, 2022

Obrazy z nowego cyklu Rafała Knop „Swimming Pool” to klasyczno-surrealistyczne ujęcia, przedstawiające piękno kobiecego ciała, ulotne chwile nad basenem, momenty również tajemnicze i zaskakujące. Obraz jest częścią cyklu malarskiego, rozpoczętego w 2017 roku pt: Swimming Pool. 

Prace Rafała Knop z cyklu Swimming Pool to prace wykonane w technice olejnej na płótnie bawełnianym, zawerniksowane szlachetnymi werniksami naturalnymi. Obraz nie wymaga ramy, boczne krawędzie są namalowaną kontynuacją obrazu. Jest on sygnowany z przodu nazwiskiem artysty „KNOP” na odwrociu sygnowany i opisany wraz z naklejką autorską z podpisem artysty. 

Obraz o tytule "Swimming Pool EAV XXI '20" to praca z 2022 roku o wymiarach 75x75 cm. Jej autorem jest Rafał Knop.

Dzieło zostało wykonane w technice olej. Jest to medium składające się z barwnego pigmentu oraz oleju lnianego, charakteryzujące się długim czasem schnięcia, wyrazistymi kolorami oraz świetlistą powierzchnią. Istnieje wiele sposobów nakładania farby olejnej na podobrazie: można robić to impastowo, a więc grubymi warstwami czy też laserunkowo, wydobywając konkretny ton niższych warstw obrazu. Pierwszym sposobem posługiwali się w swojej twórczości Rogier van der Weyden i Jan Vermeer; technika alla prima była z kolei charakterystyczna dla Petera Paul Rubensa czy Antonego van Dycka, którzy przed przystąpieniem do malowania jedynie zaznaczali schemat kompozycji pędzlem na płótnie. Farby olejne były dominującą techniką artystyczną do połowy XX wieku, kiedy na rynku pojawiły się farby akrylowe – szybkoschnące i łatwe w użytkowaniu.

Autor pracy wykorzystał jako podłoże płótno. Jest to najpopularniejszy rodzaj podobrazia malarskiego, charakteryzujące się splotem płóciennym. Najczęściej do jego produkcji używa się włókien lnianych lub bawełny. Płótno może zostać naciągnięte na drewnianą ramę z blejtramu bądź przyklejone do deski drewnianej. Po zagruntowaniu płótna, jest ono gotowe do pokrycia kompozycją malarską.

Pracę możemy zakwalifikować do styli: minimalizm, realizm. Artyści sztuki minimalnej posługiwali się ascetycznymi bryłami, kojarzącymi się z architekturą, podstawowymi kształtami oraz liniami prostymi. Powrotem do realizmu okazał się hiperrealizm, będący mistrzowskim, niezwykle szczegółowym odzwierciedleniem rzeczywistości.

Przewodnie tematy pracy to: architektura, pejzaż. Architektura ukazuje zwykle krajobraz miejski, skupiając się na malarskim odzwierciedleniu tektoniki budynków. Pejzaż o znaczeniu symbolicznym i nastrojowym pojawił się po raz pierwszy u tajemniczego artysty włoskiego renesansu zwanym Giogrione, w XIX wieku był chętnie podejmowany przez impresjonistów, a później postimpresjonistów i fowistów.

Wśród gamy kolorystycznej dominuje kolor wielokolorowy. Mieszana kolorystyka prac charakteryzowała kolorystów, fowistów, impresjonistów oraz ekspresjonistów. Dzisiaj często spotykamy takie rozwiązanie w dziełach z nurtu street art oraz instalacjach artystycznych podejmujących problem optyki i percepcji.

Klimat obrazu opisać mozna jako spokój. Kompozycje pełne spokoju są pozbawione efektu ruchu i dominuje w nich ohraniczona paleta barw.