Zdzisław Beksiński

Zdzisław Beksiński urodził się 24 lutego 1929 w Sanoku, zmarł w Warszawie 21 lutego 2005. Malarz, rzeźbiarz, fotograf, architekt, rysownik oraz grafik komputerowy.

W czasie II wojny światowej Beksiński uczęszczał do sanockiej szkoły handlowej, pobierał też edukację w ramach tajnego nauczania. W 1947 zdał egzamin dojrzałości w sanockim Liceum Ogólnokształcącym. Edukację kontynuował na Politechnice Krakowskiej (Wydział Architektury). Jeszcze czasie studiów zawarł związek małżeński z Zofią Heleną Stankiewicz. Po uzyskaniu tytułu inżyniera oraz magistra nauk technicznych, Zdzisław Beksiński pozostał w Krakowie, a następnie mieszkał w Rzeszowie, przymuszony nakazem pracy w budownictwie. W 1955 roku wrócił z żoną do Sanoka i od tego czasu zajmował się intensywnie fotografią. Od 1959 do początku lat siedemdziesiątych pracował na stanowisku projektanta w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”, założonej przez pradziadka Beksińskiego. Od 1955 należał do sanockiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. W 1960 roku odrzucił propozycję stypendium Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku, przyłączył się do sekcji grafiki Związku Polskich Artystów Plastyków (okręg warszawski). Rodzina Beksińskich przeprowadziła się do Warszawy w 1977 roku - po decyzji władz Sanoka o rozbiórce domu rodzinnego artysty.

W swojej twórczości Zdzisław Beksiński początkowo zajmował się przede wszystkim czarno-białą fotografią, wygrał wiele międzynarodowych konkursów. Kolejną jego formą wyrazu stała się rzeźba, następnie rysunek. Już w 1964 roku zaczął malować, a wskazówek udzielał mu sanocki malarz Tadeusz Turkowski, a później Bronisław Naczas. 

Pierwszą poważną wystawą artysty była galeria sztuki trzydziestu kilku jego obrazów w Warszawie w 1964 roku i była ona świadectwem odwrotu artysty od polskiej awangardy, a krytyków awangardowych od niego. Wystawa bardzo podobała się publiczności, artyście udało się sprzedać wszystkie prezentowane obrazy. Uznanie publiczności zaczęło rosnąć. W latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku Beksiński rozpoczął współpracę z mieszkającym w Paryżu marszandem Piotrem Dmochowskim, który zorganizował szereg ekspozycji dzieł malarza we Francji, Niemczech, Belgii oraz Japonii. W latach 1989-1996 działała też w Paryżu autorska galeria Beksińskiego „Galerie Dmochowski – Musée galerie de Beksinski”. Na początku lat dziewięćdziesiątych stała wystawa prac polskiego malarza znajdowała się w japońskim muzeum sztuki europejskich krajów wschodnich, w Osace. Instytucja przestała już istnieć, jednak nadal 70 obrazów malowanych polskiego artysty znajduje się w Japonii. 

Tuż po wkroczeniu w nowe milenium, Beksiński zaczął swoje eksperymenty z grafiką komputerową.